نیوز کده

چگونه مشکلات خانوادگی خود را حل کنیم

بیشتر ما آنجا بوده ایم: خانواده ها ممکن است بسیار دشوار باشند و مشکلات خانوادگی بسیار دردناک است. با این حال ، روش هایی برای حل مشکلات خانواده و بازگرداندن آرامش به پویا وجود دارد. زندگی خیلی کوتاه است تا اتلاف وقت منفی با منفی نسبت به افرادی که دوستشان دارید ، تلف شود. نحوه برخورد شما با یکی از اعضای خانواده و گفته های شما می تواند تفاوت زیادی ایجاد کند. جهت مطالعه بیشتر دانستنی های خانواده ، دانستنی های جنسی ، مشکلات جنسی و مشکلات زناشویی اینجا را کلیک کنید.

صبر کنید تا عصبانی نشوید و در مورد این مشکل بحث کنید. مشکلات خانوادگی ، خصوصاً در اوقات خانواده محور ، مانند تعطیلات ، می تواند بسیار دردناک باشد. اگر اعضای خانواده شما با هم مشاجره می کنند ، انتظار تا رسیدن به آرامش همه می تواند باعث شود که بحث به یک جدال تمام عیار تبدیل نشود.
وقتی هنوز ناراحت یا احساساتی هستید ، در مورد مسئله خانواده بحث نکنید. اگر حتی یک شب منتظر بمانید ، شدت احساسات تا حدی فروکش می کند ، حتی اگر هنوز ناراضی باشید.
انتظار به شما امکان می دهد تا منطقی ، و نه احساسی ، به مسئله نزدیک شوید. اگر یک قدم به عقب برگردید و کمی به خودتان فرصت دهید تا قبل از پرداختن به این مسئله فکر کنید ، خیلی واکنشی با آن کنار نمی آیید.
نزدیک شدن به کسی در هنگام عصبانیت ، شدت اوضاع در شرایط سخت را افزایش می دهد. هیچ دلیلی وجود ندارد که شما صبر کنید تا فردا اظهار نظر کنید ، بنابراین انگیزه فوری خود را کنترل کنید.

شخصاً با مشکلات خانوادگی مقابله کنید. ما همه آنجا بوده ایم؛ همه ما یک متن یا ایمیل ارسال کرده ایم که آرزو می کنیم بتوانیم آن را پس بگیریم. تلاش برای رسیدگی به مشاجره یا مشکل خانوادگی توسط پیام رسان فوری یا ایمیل بدترین انتخاب ممکن است. بحث های حضوری توانایی ، آگاهی و تمایل شما به فیلتر را بهبود می بخشد.
دلیل این امر آن است که به راحتی می توان با ارتباطات الکترونیکی سو tone برداشت کرد. ممکن است فکر نکنید عصبانی به نظر می رسید ، اما ممکن است با نوشتار متنی که برای فرد دریافت کننده ارسال می شود عصبانی به نظر برسید.
به جای ارسال متن ، تلفن را بردارید یا بهتر از آن ، یک جلسه حضوری ترتیب دهید. ارتباطات الکترونیکی به این معناست که افراد سنگهای لمسی زبان بدن خود را از دست می دهند ، که می تواند احساس همدلی را منتقل کرده و از گفتگوی دردناک بکاهد.
مردم چیزهایی را با ارتباطات الکترونیکی می گویند که هرگز به چهره شخص دیگری نمی گویند ، دلیل دیگری برای جلوگیری از آن است.

عیب های همه را بپذیرید ، از جمله خودتان را. آنها می گویند که خون ضخیم تر از آب است ، و شما می توانید دوستان خود را انتخاب کنید ، اما نه خانواده خود را. شاید بتوانید مردم را قطع کنید ، اما می تواند درد بیشتری در جاده ایجاد کند.
درک اینکه اعضای خانواده عیب دارند ، اما شما هنوز هم می توانید آنها را دوست داشته باشید ، اولین قدم برای رسیدگی به مشکلات دیرینه است. سعی کنید بفهمید که چرا آنها ممکن است همانگونه عمل کنند یا فکر کنند ، زیرا این می تواند بازتاب خود آنها باشد تا شما.
عیب های خود را نیز بپذیرید. وقتی شایسته آن هستید ، سرزنش را بپذیرید. سعی کنید مسائل خانوادگی را به عنوان معادلات همه یا هیچ چیز در جایی که کسی اشتباه می کند و دیگری (شاید شما) درست است نبینید. در عوض ، سعی کنید مناطق خاکستری را درک کنید. تفاوت های ظریف هیجان انگیز است!
اگر اولین نفری باشید که عذرخواهی می کند حتی اگر واقعاً فکر نکنید که اشتباهی مرتکب شده اید می تواند معجزه کند. جمله ای از این جمله را بگویید ، “من می توانم ببینم که ناراحت هستی ، و اگرچه این برای من نیز سخت بوده است ، متاسفم. من واقعاً می خواهم این مشکل را برطرف کنم ، بنابراین به من اطلاع دهید که چگونه می توانم این کار را انجام دهم. ” به این ترتیب اگر یکی از اعضای خانواده به دشمنی ادامه دهد ، حداقل می توانید بگویید که جاده بالا را طی کرده اید.

از بازی سرزنش پرهیز کنید . وقتی با خانواده صحبت می کنید زبان خود را مثبت نگه دارید. از به کار بردن زبانی که موجب سرزنش هر یک از اعضای خانواده شما می شود یا احساس منفی می کند خودداری کنید. منفی نگری یک چرخه معیوب است.
این بدان معنی است که از کلمات قضاوت یا تماس تلفنی یکی از اعضای خانواده پرهیز کنید . این به معنای پرهیز از کلمات اتهامی است که با لحنی عصبانی گفته می شود. سرزنش سایر افراد باعث دفاعی و مستعد مقابله با حمله می شود و این بحث را بدتر می کند.
از نیاز به “پیروزی” در بحث در مورد مشکل خانواده خودداری کنید. در عوض ، سعی کنید بپذیرید که دو یا چند راه وجود دارد که می توانید موضوع را متوجه شوید. برنامه ای برای حل مسئله با هم تهیه کنید. سپس ، تمرکز خود را بر روی سازماندهی فعالیتهایی بگذارید که می توانید با هم از آن لذت ببرید و از هر کاری که می تواند به عنوان “محرک” عمل کند ، جلوگیری کنید. در جنبه های جدید اعضای خانواده خود و روش های جدید ارتباط با آنها کاوش کنید.
لحن و صدای خود را آرام و تعدیل کنید ، بالا و ناراحت نباشید. با آرامش و روش ، نکات خود را توضیح دهید ، اما با همدلی با شخص مقابل. همیشه سعی کنید خود را جای اعضای خانواده بگذارید. سعی کنید با بیرون کشیدن نظرات آشتی جویانه ، مانند “من نظر شما را می بینم” بحث را خنک کنید.

اعضای خانواده را که به شما ظلم کرده اند ببخشید. دستیابی به این امر می تواند کار بسیار دشواری باشد. بخشیدن یک فرد ، یکی از اعضای خانواده یا نه ، که فکر می کنیم به ما ظلم کرده است بسیار سخت است. با وجود اعضای خانواده ، چنین احساساتی می تواند حتی عمیق تر شود.
با این حال ، در نهایت بخشش در مورد رهایی خود از طبیعت خورنده اختلاف است. بخشش یکی از اعضای خانواده ، رها کردن گذشته است ، بنابراین می توانید آینده ای سالم تر و عاری از تنش و استرس بسازید.
به عضو خانواده بگویید که اگر او به راحتی سرزنش خود را برای هر چیزی که باعث ایجاد مشکل شده است پذیرفت ، او را می آمرزشید. این را با همدلی بگویید. این مسیری طولانی را طی خواهد کرد.
به یاد داشته باشید که هر انسانی در سفر زندگی خود ناقص است و در یک زمان نیاز به بخشش دارد. این احتمالاً شما را در برهه ای شامل می شود.

مشکل واقعی را شناسایی کنید. سعی کنید بفهمید که واقعا چه خبر است. شاید شما با مشکلات سلامتی یا مشکلات شخصی که از خانواده خود پنهان کرده اید دست و پنجه نرم می کنید. یا شاید همه شما عزادار عزیزانی هستید که از دنیا رفته است. مسئله واقعی را در نظر داشته باشید ، زیرا به شما این امکان را می دهد تا بهتر به آن بپردازید.
ممکن است لازم باشد در اینجا به تحلیل خود بپردازید. چرا موضوع خود را از خانواده پنهان می کنم؟ چرا من از این مسئله خانوادگی خیلی ناراحت هستم؟ به عنوان مثال ، شاید شما با نگرانی های مالی درمورد چگونگی خرج کردن پول مادرتان دست و پنجه نرم می کنید. پس از آن ممکن است متوجه شوید که نگران هستید زیرا نمی خواهید سرانجام راهی برای تأمین مالی خود داشته باشد ، زیرا وسیله تأمین هزینه های او را ندارید.
تصور نکنید که دیگران چه فکر می کنند. شما باید با آنها صحبت کنید تا بفهمید واقعاً به چه چیزی فکر می کنند. از شایعات در مورد افراد دیگر خانواده خودداری کنید زیرا این کار احتمالاً به سراغ آنها می آید و باعث بدتر شدن آن می شود. بر علل تمرکز کنید ، نه علائم. [1]
با این حال ، یکی از اعضای خانواده مورد اعتماد ، مانند پدر یا مادر یا خواهر و برادر دیگر ، ممکن است بتواند به شما کمک کند تا بفهمید واقعاً چه اتفاقی می افتد ، بنابراین مشکلی نیست که با آنها به روشی صحبت کنید که صمیمانه باشد و برای حل یا حل مسئله طراحی شود .

یک خط ارتباطی را باز کنید. ارتباطات ضعیف در بسیاری از مشکلات خانوادگی ، اگر نه در بیشتر موارد ، دخیل است. [2] خاموش کردن عضو خانواده مورد نظر یا خاموش شدن می تواند یک مشکل بزرگ باشد. اگر صحبت نمی کنید حل یک مشکل خانوادگی دشوار است. کسی باشید که ابتدا دست دراز می کند - مهم نیست که چقدر سخت است.
شاید بتوان از یکی از اعضای بزرگتر و عاقل خانواده خواست تا مداخله کند و جلسه ای ترتیب دهد یا ابتدا با یکی دیگر از اعضای خانواده صحبت کند و به نوعی واسطه عمل کند. برای باز کردن خط ارتباطی ، باید غرور خود را کنار بگذارید. به یاد داشته باشید که یک فرد بزرگ نیاز دارد تا اولین کسی باشد که این مشکل را حل می کند. [3]
نادیده گرفتن این مشکل در حالی که شکوفا می شود ، در طولانی مدت با افزایش سردی بین شما ، آن را حتی بدتر خواهد کرد. بهتر است احساس خود را بیان کنید ، اما زمان و روش مناسب را برای این کار انتخاب کنید. به عنوان مثال ، طرح یک مشکل خانوادگی در سفره شام ​​شکرگذاری ممکن است فکر بدی باشد.
قبل از داشتن یک گفتگوی سخت خانوادگی از نوشیدن خودداری کنید. الکل می تواند احساسات را در بسیاری از افراد تقویت کند ، حتی اگر در حد متوسط ​​استفاده شود ، و این معمولاً بهترین چیز هنگام تلاش برای داشتن یک گفتگوی خانوادگی دشوار نیست.

تشخیص دهید که چه مواردی از مشکلات خانوادگی مورد بحث است. چه موقع یک مشکل خانوادگی به حدی رسیده است که باید به آن رسیدگی شود؟ علائم واضحی از مشکلات خانوادگی و روابطی وجود دارد که از کنترل خارج شده و باید در مورد آنها بحث شود ، از جمله مشاجره مکرر ، اختلاف نظر ، طغیان خشمگین ، اجتناب از دیگران ، بزرگداشتن برخی از اعضای خانواده و در بدترین موارد ، درگیری های جسمی. [4]
برخی از مشکلات خانوادگی می تواند ناشی از اختلاف عقیده باشد ، مانند تفاوت ارزشهای فرهنگی یا اعتقادی. در نهایت ممکن است والدین و کودکان نتوانند در مورد انتخاب سبک زندگی و ترجیحات یا عقاید شخصی به توافق برسند.
سایر مشکلات خانوادگی از سو abuse مصرف مواد ، مشکلات بهداشت روانی ، قلدری ، عدم اعتماد ، تغییر در شرایط خانوادگی ، مسائل مالی ، استرس ، مسائل مربوط به رابطه جنسی و حسادت ناشی می شود.

پرداختن به مسئله خانواده

سعی کنید به سازش برسید. مصالحه به این معنی است که شما به یک راه حل رسیده اید که هر دو نفر بتوانند در مورد آن احساس خوبی کنند حتی اگر هیچ کدام دقیقاً به خواسته خود نرسند. سازش روش خوبی برای خنثی کردن یک اختلاف یا حل یک مشکل خانوادگی است.
اولین قدم این است که بفهمید آیا مسئله قابل حل است یا خیر. این به ماهیت مسئله و آنچه قبلاً برای حل آن انجام شده بستگی دارد. اگر تلاش کرده اید و سعی کرده اید نتیجه یکسانی بگیرید ، ممکن است متفاوت باشد.
اما در نظر بگیرید که چه نقاط مشترکی با طرف مقابل دارید و چه امتیازاتی را می خواهید تسلیم کنید. اگر تسلیم چیزی نشوید ، احتمالاً پیشروی در این اختلافات کم است.
یک تکنیک برای ایجاد سازش این است که هر دو نفر در این اختلاف بنشینند و دو حلقه را که مربوط به مشکل خانواده است ، بکشند. در حلقه اول ، همه مواردی را که مایل به سازش نیستید ، یادداشت کنید. در دایره بیرونی ، مناطقی را که می خواهید خم شوید ، یادداشت کنید. سپس ، حلقه ها را به اشتراک بگذارید.

با اعضای خانواده یک به یک صحبت کنید. برخی از خانواده ها هستند که به صورت گروهی عملکرد خوبی ندارند. همه ما در گروه های ناکارآمد بوده ایم که در آن پویایی منفی وجود دارد. گاهی اوقات ، این وقتی بیرون می آید که همه با هم هستند.
به جای طرح مشکلات خانوادگی دردناک در مجالس تعطیلات یا یک شام بزرگ خانوادگی ، سعی کنید بفهمید که درگیری واقعاً بین چه کسانی است. اگر بین شما و یکی دیگر از اعضای خانواده باشد ، ممکن است بقیه اعضای خانواده از کشیدن به داخل آن بسیار ناراحت کننده باشند ، زیرا هیچ کس دوست ندارد مجبور شود طرف شود.
در عوض ، از عضو خانواده مورد نظر بخواهید که شما را برای ناهار یا قهوه ملاقات کند. صحبت یک به یک در یک فضای خنثی می تواند راهی بسیار بهتر برای جبران هرگونه نارضایتی شما یا ممکن است باشد. مردم به صورت جداگانه چیزهایی را بیان می کنند که از گفتن آنها در یک گروه دریغ می کنند.
سعی نکنید در هنگام حواس پرتی ، با یکی از اعضای خانواده صحبت کنید ، در یک پروژه بزرگ کاری کار کنید ، یک سری تماس تلفنی انجام دهید ، ظرف بشویید یا مواردی از این قبیل. در عوض ، همه چیز را بگذارید تا روی موضوع و آنها تمرکز کنید.

چگونه با بچه ها صبور باشیم

خواه با والدین ، ​​مراقبت ، معلمی ، کار یا داوطلبانه با کودکان باشید ، هیچ کس در بعضی مواقع از بی حوصلگی در امان نیست. بی صبری با کودک برای رابطه شما آسیب می زند و الگوی بدی است. یادگیری رها کردن علی رغم نابسامانی ها ، ناامیدی ها و اشتباهاتی که به طور حتم بوجود خواهد آمد ، یک مهارت حیاتی هنگام مراقبت از کودکان یا بودن با آنها است.

چند نفس عمیق بکش. به آرامی استنشاق و بازدم کنید تا بدن خود را به آرامش نشان دهد و اگر احساس تنش و تنش می کنید تعادل را بازگرداند. همچنین چند لحظه اضافی برای ارزیابی شرایط و چگونگی انتخاب پاسخ به شما می دهد. [1]
مدیتیشن منظم را تمرین کنید تا یاد بگیرید چگونه احساسات خود را کنترل کنید و در صورت لزوم خود را آرام کنید.
5 ثانیه استنشاق کنید ، 5 ثانیه آن را نگه دارید و سپس بیش از 5 ثانیه نفس خود را بیرون دهید. این یک ریتم استاندارد عمومی است ، اما آزمایش کنید تا ببینید چه زمانی برای شما بهتر کار می کند.

در صورت امکان لحظه ای دور شوید.[2]اگر نگران باشید که واکنش فوری شما حوصله نداشته باشد ، یک قدم دور شدن از شرایط به شما امکان می دهد خود را از شرایط دور کنید. این به شما کمک می کند تا برای مقابله با لحظات بعدی ، سرسخت تر باشید. [3]
هنگامی که گام برمی دارید ، سعی کنید به آرامی تا 10 بشمارید یا نفس های عمیق بکشید تا به شما کمک کند تا بتوانید با سرعت بیشتری برگردید.
هنگامی که دور شدید می توانید ناامیدی های خود را در یک بالش فریاد بزنید.
نظارت بر کودکان را حتی در صورت نیاز به فاصله گرفتن حفظ کنید. از یک مانیتور کودک استفاده کنید یا از یک بزرگسال دیگر بخواهید که به آنها سر بزند.

آنچه می خواهید بگویید بخوانید. آواز خواندن می تواند از دست دادن حوصله یا خلق و خوی شما را بسیار دشوارتر کند ، زیرا به راحتی می تواند موقعیت را به خنده منتقل کند. شما هنوز هم می توانید آنچه را که لازم دارید بگویید ، با این حال بسیار بهتر دریافت می شود و احساس نمی کنید که به همان اندازه صبر خود را از دست داده اید. [4]
این آواز ممکن است برای بچه ها تعجب آور باشد و همین امر باعث می شود که آنها بیشتر به آنچه شما می گویید توجه کنند.

با بچه ها صحبت کن سعی کنید ارتباط و تفاهم را در راس ذهن خود داشته باشید. از سخنرانی در آنها بپرهیزید ، و بیش از آنکه واکنش نشان دهید ، بازتاب داشته باشید. [5]
قبل از صحبت کردن به کودکان گوش دهید و به جای اینکه با آنها صحبت کنید با آنها صحبت کنید.
گفتن ساده “بچه ها ، من صبرم را از دست می دهم” همچنین می تواند به شما کمک کند ، زیرا به طور آشکار با بچه ها احساس شما را برقرار می کند و اجازه می دهد آنها به آن پاسخ دهند.

یک مانترا را تکرار کنید. دوچرخه سواری مانترا آرامش بخش و آرام است ، که قطعاً در شرایطی که احساس می کنید ممکن است حوصله خود را از دست بدهید می تواند به شما کمک کند. مانتراها همچنین می توانند به شما کمک کنند تا شرایط را در منظر قرار دهید. [7]
برای تقویت صبر ، سعی کنید “این هم می گذرد و من می توانم آن را تحمل کنم". [8]
برای افزودن دیدگاه ، سعی کنید “من بچه هایم را بیشتر از بچه های خود دوست دارم. . ” و شامل شرایطی از قبیل بشقاب ، دیوار یا باغ می شود.

مبارزه با کويد 19

همه گيري COVID-19 عدم اطمينان زيادي را در سراسر جهان ايجاد کرده است. با وجود شايعات و اطلاعات غلط موجود ، به راحتي مي توان کلاله هاي مربوط به COVID-19 را نگهداري و به اشتراک گذاشت. مقالات ارزشمندی در زمینه بهداشت از سایت همسر تایم و who متأسفانه ، اين کلاله ها براي بسياري از جوامع مختلف آسيب رسان هستند و بيشتر از اين که به ضرر آنها برسند آسيب مي رسانند. جاي نگراني نيست - شما مي توانيد با انتشار اطلاعات واقعي و پشتيباني از جامعه خود در اين مدت دشوار ، تغيير مثبتي ايجاد کنيد.

با شهروندان ماسک پوش مانند هر شخص ديگري رفتار کنيد. به افرادي که ماسک زده اند نگاه نکنيد. اين افراد فقط سعي مي کنند سهم خود را براي محافظت از خود و همچنين افراد اطراف خود انجام دهند. نيازي به تصور بدترين حالت نيست - در واقع ، مردم براي محافظت از خود و ديگران بايد ماسک بزنند! [2]
بسياري از مشاغل قبل از ورود به شما ملزم به پوشيدن ماسک هستند و بسياري از ايالت ها و کشورها استفاده از آنها را در مکان هاي عمومي مجاز مي دانند.

وقتي متوجه آزار و اذيت شديد ، بلند صحبت کنيد. به محيط اطراف خود توجه کنيد ، چه آنلاين باشيد و چه در يک فضاي عمومي. به دنبال افرادي باشيد که ديگران را بر اساس کلمات رايج COVID-19 مورد هدف قرار مي دهند يا آنها را مورد آزار و اذيت قرار مي دهند ، مانند کليشه هاي نژادي يا مسائل خاص بهداشتي. وقت بگذاريد تا در صورت امکان خود را وارد مکالمه کنيد و رفتار سمي را اصلاح کنيد. [3]
اگر مي شنويد که کسي از COVID-19 به عنوان “ويروس آسيايي” يا “ويروس ووهان” ياد مي کند ، وقت بگذاريد تا او را اصلاح کنيد که چگونه زبانش مي تواند مضر باشد.

وقتي کلاله ها را رد مي کنيد مهربان باشيد. به جاي انتقاد از افرادي که به ترويج کلاله ها يا نادرستي ها مي پردازند ، مودب و احترام بگذاريد. حقايقي را که افسانه ها را از منابع معتبر تخريب مي کنند ، به اشتراک بگذاريد.[4] تشخيص دهيد که مردم ممکن است از بيماري همه گير ترسيده يا ناراحت باشند يا حتي به دنبال مقصر باشند ، که اين امر مي تواند آنها را به باور يا ترويج اطلاعات غلط يا کلاله ها سوق دهد.

داستان ها و تجربيات بازماندگان COVID-19 را به اشتراک بگذاريد. به حساب افرادي که مبتلا به COVID-19 شده اند و از آن بهبود يافته اند گوش دهيد. به اين افراد اجازه دهيد تجربيات خود را به اشتراک بگذارند ، بنابراين افراد ديگر مي توانند بدانند و انتظار داشته باشند که از اين بيماري انتظار داشته باشند. علاوه بر اين ، بر روي افرادي که از يکي از عزيزان خود که با COVID-19 پايين آمد مراقبت کنند ، تمرکز کنيد.[6]
شما مي توانيد با retweet يا به اشتراک گذاري پست ها در شبکه هاي اجتماعي ، يا به اشتراک گذاري دهان به دهان داستان شخصي آگاهي را گسترش دهيد.
با گوش دادن به گزارش هاي بيشتر افراد مبتلا به COVID-19 ، متوجه خواهيد شد که اين بيماري افراد مختلف نژادي را تحت تأثير قرار داده است.

حقايق را از سازمانهايي که اخبار را اخلاقي گزارش مي کنند دريافت کنيد. براي همه س questionsالات و نگراني هاي COVID-19 خود ، به منابع معتبر ملي يا بين المللي توجه کنيد. به جاي شايعات شخص ثالث و پست هاي رسانه هاي اجتماعي ، فقط به اطلاعات ارائه شده توسط متخصصان و متخصصان پزشکي بر اساس شواهد اعتماد کنيد. با تمرکز بر اطلاعات معتبر مي توانيد از بسياري از سردرگمي ها و نگراني ها جلوگيري کنيد![7]
کمي فاصله گرفتن از گزارشات خبري و مقالات کاملاً طبيعي و معتبر است. براي سلامت روان خود بهترين کارها را انجام دهيد.
گروههايي مانند WHO ، UN و CDC منابع بسيار خوبي براي مراجعه به آنها هستند.
براي تجزيه و تحليل منبع خبر ، عنوان ، مطالب و تصاوير در مقاله ها يا پست هاي COVID-19 وقت بگذاريد. [8] ببينيد آيا ساير سازمانهاي معتبر نيز همين موضوع را گزارش مي دهند يا خير. در غير اين صورت ، مي تواند اطلاعات غلطي باشد.

واقعيت ها را در اختيار افراد اطراف خود قرار دهيد. اطلاعات محرمانه را با دوستان و خانواده خود به اشتراک بگذاريد ، حتي اگر فقط در مکالمه بيکار باشد. از هر فرصتي براي يادآوري عزيزان خود در مورد روشهاي ايمن و م toثر براي جلوگيري از شيوع COVID-19 ، همراه با گزينه هاي اصلي درماني استفاده کنيد.[9] اظهارات خود را با اطلاعاتي از منابع معتبر مانند WHO ، CDC يا ساير سازمان هاي بشردوستانه پشت سر بگذاريد.[10]
شبکه هاي اجتماعي يک روش عالي براي اطلاع رساني به دوستان و خانواده شما است. به عنوان مثال ، مي توانيد در فيس بوک پستي ايجاد کنيد که در آن چيزي مانند اين نوشته شده است: “دستان خود را کاملا بشوييد يا از مواد ضدعفوني کننده دست براي تميز نگه داشتن دست استفاده کنيد."[11]
مي توانيد خيلي راحت حقايق مفيد را در مکالمه وارد کنيد. به عنوان مثال ، مي توانيد چيزي مانند اين را بگوييد: “من مي دانم که شما فکر نمي کنيد ويروس آنقدر جدي باشد ، اما هنوز هم مي توان برخي از سطوح خانه خود را ضد عفوني کرد.”
همچنين مي توانيد جامعه خود را براي ثبت نام در کمپين تأييد شده سازمان ملل متحد تشويق کنيد تا بهتر درک کنيد که چگونه اطلاعات واقعي و مبتني بر سيستم عامل هاي رسانه هاي اجتماعي را شناسايي کنيد.

اطلاعات غلطي را که از دوستان و خانواده مي شنويد درست کنيد. مراقب حقايق نادرست ، يا جملاتي باشيد که مملو از تعصب است. چند دقيقه وقت بگذاريد تا عزيزان خود را با مهرباني و ادب اصلاح کنيد ، و از حقايق براي پشتيباني از عقايد خود استفاده کنيد. به دوستان و خانواده خود يادآوري کنيد که کاملاً طبيعي است که احساس ترس و عدم اطمينان داشته باشيد ، اما زبان کلاله اي فقط باعث آسيب رساندن به افراد اطراف آنها مي شود.[12]
به عنوان مثال ، اگر دوستي ذکر کند که احتمالاً آسيا-آمريکايي ها به COVID-19 مبتلا مي شوند ، جمله اي از اين جمله را بگوييد: “من مي دانم که شما از ويروس مضطرب هستيد ، اما هيچ واقعيتي براي تاييد آن وجود ندارد. افراد از هر زمينه اي مي توانند با COVID-19 پايين بيايند. “
اگر کسي گفت که ويروس در آزمايشگاه توليد شده است ، به او يادآوري کنيد که COVID-19 احتمالاً از حيوانات منشأ گرفته است ، اما اطلاعات بيشتري در مورد ويروس در حال جمع آوري و مطالعه مداوم است. [13]

گزينه هاي درماني و پيشگيري مولد را به اشتراک بگذاريد. به عزيزان خود بگوييد که بسياري از روشهاي عملي و آسان براي جلوگيري از شيوع COVID-19 وجود دارد. به دوستان و خانواده خود يادآوري کنيد که پوشيدن ماسک يا روکش صورت راهي آسان براي جلوگيري از شيوع ميکروب است ، مانند شستن مکرر دست يا ضد عفوني کننده دست و فاصله اجتماعي.[14]

تأثيرات منفي تعصب و انگ را به کودکان بياموزيد. کمي وقت بگذاريد تا فرزندان خود را در جريان آنچه در دنيا مي گذرد ، مطلع سازيد. به آنها يادآوري کنيد که مهم است که به واقعيت ها گوش فرا دهيد ، و خود را با قصه ها و شايعات مهمل نکنيد. شما واقعاً مي توانيد پيام را با آموزش دادن به آنها در مورد حوادث گذشته که در آن گروههايي از مردم مورد تبعيض قرار مي گرفتند ، به خانه بياوريد. [15]
به عنوان مثال ، شما مي توانيد به بچه هاي خود بگوييد که چگونه در جنگ جهاني دوم به اشتباه آمريکايي هاي ژاپني منفي ديده و مورد بازداشت قرار گرفتند.
سعي نکنيد احساسات کودک خود را پاک يا بي اعتبار کنيد. درعوض ، به آنها يادآوري کنيد که احساس ناراحتي از همه آنچه اتفاق مي افتد کاملاً طبيعي و معتبر است.

از اغراق در بيماري و انتشار اطلاعات غلط خودداري کنيد. تمام تلاش خود را بکنيد تا درمورد اطلاعاتي که با ديگران به اشتراک مي گذاريد خود را مسئول بدانيد. گرفتار شدن در هيستري و وحشت بيماري همه گير واقعاً آسان است ، اما سعي کنيد اجازه ندهيد که اين احساسات کنترل کنند. در عوض ، قبل از گفتن واقعي ، به آنچه مي خواهيد بيان کنيد ، فکر کنيد. اگر کلمات شما اطلاعات واقعي را پخش نمي کند ، احتمالاً نبايد آنها را مي گفتيد. [16]
به عنوان مثال ، از به اشتراک گذاشتن اطلاعاتي مانند “من در شبکه هاي اجتماعي ديدم که …” يا “دوستي به من گفت …” خودداري کنيد ، در عوض ، فقط اطلاعات تأييد شده را که توسط متخصصان پزشکي يا متخصصان علمي پشتيباني مي شوند ، به اشتراک بگذاريد.

به افرادي که در حال حاضر در قرنطينه هستند احترام بگذاريد. اگر افراد کاملاً سالم هستند ، متفاوت از آنچه در بيمار مشاهده مي کنيد ، نباشيد. توجه داشته باشيد که قرنطينه بهترين کاري است که افراد بيمار مي توانند هم براي خود و هم براي ديگران انجام دهند. با توجه به اين موضوع ، از هرگونه بستگان ، دوستان يا آشنايان بيمار حمايت و تشويق مداوم داشته باشيد ، بنابراين آنها احساس انزواي اضافي نسبت به ساير نقاط جهان نکنند. [17]
به عنوان مثال ، اگر شخصي در حال حاضر در قرنطينه است ، شانه سرد او را ندهيد. با انزواي اضافي ، آنها بيش از هر زمان ديگري به عشق و حمايت شما نياز خواهند داشت!
به همين ترتيب ، از قضاوت در مورد افرادي که از ويروس بهبود يافته اند يا از قرنطينه آزاد شده اند ، خودداري کنيد

چگونه مشکلات ارتباطی را حل کنیم

روابط ممکن است به دلایل مختلف باعث بروز مشکلاتی شود ، اما ارتباط ضعیف اغلب دلیل دشواری برخی از افراد برای حل این مشکلات است. اینکه چه چیزی باعث خوشحالی مردان میشود و چه چیزی باعث خوشحالی زنان می شود را قصد داریم در این مطلب به صورت کامل توضیح دهیم.

اگر در رابطه ای هستید که به یک وصله خشن برخورد کرده است ، پس ممکن است از بهبود ارتباط بین شریک زندگی و خودتان بهره مند شوید.

شما همچنین می توانید یاد بگیرید که چگونه برای حل مشاجرات گذشته و دستیابی به راه حل ، با مشکلات پیش آمده کنار بیایید. پس از بهتر شدن اوضاع ، مواردی وجود دارد که می توانید انجام دهید تا اطمینان حاصل شود که رابطه شما به رشد و رشد ادامه می دهد.

زمان فقط برای صحبت را برنامه ریزی کنید. وقتی مشکلات شروع می شود ، ارتباطات معمولاً خراب می شود و ممکن است متوجه شوید که شما و همسرتان مثل گذشته صحبت نمی کنید. برای شروع دوباره بهبود ارتباطات ، قرار ملاقات های کمی بگذارید تا در مورد چیزهای کوچک گپ بزنید.

به عنوان مثال ، می توانید هر روز 15 دقیقه وقت بگذارید تا بنشینید و از برنامه های روز خود برای یکدیگر بگویید. یا می توانید در وقت ناهار به همسرتان زنگ بزنید تا در آنجا حضور پیدا کند و ببیند روز همسرتان چگونه پیش می رود.

زمانبندی برای صحبت در مورد مشکلات رابطه نیز می تواند مفید باشد. با تعیین یک محدودیت زمانی برای بحث در مورد مشکل خود ، ممکن است مقداری از تنش در روابط خود را کاهش دهید و به راه حل نزدیک شوید. به عنوان مثال ، شما می توانید از ساعت 7 تا 8 بعد از ظهر در مورد یک مسئله خاص بحث کنید.

این مکالمات را تا حد ممکن سبک نگه دارید و از بحث در مورد هر چیزی که ممکن است شریک زندگی شما را ناراحت کند در این مدت خودداری کنید. هدف این است که دوباره رابطه برقرار کنیم. مطمئناً ، اگر شریک زندگی شما روز بدی را سپری می کند یا از موضوعی احساس استرس می کند ، گوش دهید و از او حمایت و تشویق کنید.

درباره مشکلات در یک مکان عمومی بحث کنید. اگر شما و شریک زندگی خود مستعد فریاد زدن در هنگام بحث هستید ، سعی کنید به یک مکان عمومی بروید و در مورد موضوعات مشکل بحث کنید. برای گفتگو در این زمینه به یک کتابخانه ، کافی شاپ یا مرکز خرید رفتید. شناختی که در صورت فریاد زدن بر روی یکدیگر ممکن است باعث صحنه شوید باید به شما کمک کند تا صدایتان را پایین نگه دارید و گفتگوی مدنی تری داشته باشید.

روی مهارت های گوش دادن فعال کار کنید. اگر شریک زندگی احساس کند از او خبری نیست ، ممکن است در روابط نیز مشکلاتی بوجود بیاید. برای از بین بردن این مشکل احتمالی ، هنگامی که همسرتان با شما صحبت می کند مهارت های گوش دادن فعال را تمرین کنید. [5]
هنگام صحبت همسرتان با او ارتباط چشمی برقرار کنید. وقتی شریک زندگی با شما صحبت می کند ، نگاه خود را نگاه نکنید ، به تلفن خود یا هرجای دیگر نگاه نکنید. به شریک زندگی خود کاملاً توجه کنید.

سر خود را تکان دهید و علاقه خود را با جملات خنثی ، مانند “بله” ، “می بینم” و “ادامه دهید” نشان دهید.
گفته های همسرتان را از نو تکرار کنید تا مطمئن شوید که او را درک کرده اید.

به گفته های “من” پایبند باشید. اظهارات “شما” ممکن است باعث شود همسرتان احساس کند گناه می کنید. این می تواند به دفاع و حتی جنگ منجر شود. بنابراین ، استفاده از جملات “من” مهم است تا به شریک زندگی خود اطلاع دهید چه چیزی شما را آزار می دهد. [6]
به عنوان مثال ، به جای اینکه بگویید ، “شما هرگز تختخواب را صبح نمی کنید” ، بگویید ، “واقعاً ممنون می شوم اگر بعد از بلند شدن من از خواب بلند شوید ، می توانید تخت را مرتب کنید.”

قدردانی خود را از یکدیگر ابراز کنید. احساس عدم قدردانی می تواند در یک رابطه نیز مشکلاتی ایجاد کند. به همین دلیل است که بسیار مهم است که به یاد داشته باشید که جمله هایی مانند “متشکرم” و “من از شما قدردانی می کنم” هر چه بیشتر صحبت کنید. [7]
به عنوان مثال ، اگر شریک زندگی شما اغلب ماشین ظرفشویی را بعد از شام بارگیری می کند و آشپزخانه را مرتب می کند ، به او بگویید که برای این فعالیت ها ارزش قائل هستید. چیزی مانند این بگویید ، “من فقط می خواهم از شما تشکر کنم که آشپزخانه ما را بسیار تمیز و زیبا نگه دارید. من خیلی قدردان آن هستم. “

قبل از صحبت فکر کنید. بعضی اوقات ممکن است مشاجره ای داغ شود و شما احساس کنید که به جای حل مشکلات شما ، چیزهایی را بیان می کنید که قصد دارد همسرتان نسبت به خودش احساس بدی ایجاد کند. اگر تمایل دارید چیزی را به همسرتان رنج آور بیان کنید ، لحظه ای را متوقف کنید و فکر کنید که مشکل چیست و چه چیزی می توانید بگویید تا به یک راه حل نزدیک شوید. [8]
به عنوان مثال ، به جای اینکه همسرتان را لقب ناپسند بگذارید یا به روشی دیگر به او توهین کنید ، آنچه می خواهید او انجام دهد را مشخص کنید

قبل از پاسخ دادن به همسرتان اجازه دهید صحبت خود را تمام کند. قطع صحبت از همسرتان قبل از اینکه صحبت او تمام شود نیز یکی از دلایل عمده بروز مشکلات است. اگر غالباً صحبت های همسرتان را قطع می کنید ، سعی کنید این عادت را خاتمه دهید و قبل از اینکه چیزی بگویید به همسرتان اجازه دهید صحبت را تمام کند. انجام این کار به همسرتان کمک می کند تا احساس شنیده شود و به شما فرصتی می دهد تا یاد بگیرید شکایت او چیست. [9]

اگر مقصر هستید عذرخواهی کنید. برای اینکه با شریک زندگی خود پیش بروید ، گاهی باید عذرخواهی کنید. سعی کنید با خود صادق باشید و تشخیص دهید که مقصر هستید و آیا نیاز به عذرخواهی دارید. اگر عذرخواهی می کنید ، اطمینان حاصل کنید که صادقانه ، خاص است و بیانگر آنچه شما برای انجام امور درست می کنید ، است. [10]

به عنوان مثال ، ممکن است چیزی مانند این بگویید: ”متاسفم که با شما تماس نگرفتم تا به شما بگویم که من دیر خواهم شد. سعی می کنم در آینده بیشتر فکر کنم. “

مشکل را شناسایی کنید. اولین قدم برای حل یک مسئله رابطه خاص این است که بفهمیم مشکل واقعاً چیست. به عنوان مثال ، اگر اخیراً شما و همسرتان زیاد بحث کرده اید ، سعی کنید دلیل آن را مشخص کنید. ممکن است برای هر یک از شما متفاوت باشد. [11]
به عنوان مثال ، ممکن است احساس کنید که شریک زندگی شما آن طور که باید در خانه کمک نمی کند و همسرتان احساس می کند بیش از حد خواستار هستید. کمی وقت بگذارید تا به آنچه شما را آزار می دهد فکر کنید و از شریک زندگی خود بخواهید همین کار را انجام دهد.

نیازهای خود را بیان کنید. پس از شناسایی مشکل ، باید احساس خود را نسبت به شریک زندگی خود بیان کنید. هنگام انجام این کار ، اطمینان حاصل کنید که از عبارات “من” برای بیان احساسات خود استفاده می کنید و از سرزنش شریک زندگی خود به دلیل احساسی که دارید ، خودداری کنید. [12]

به عنوان مثال ، ممکن است بگویید ، “من احساس ناراحتی در کارهای خانه کرده ام و می توانم از کمک های بیشتری از شما استفاده کنم.” شریک زندگی شما ممکن است چیزی مانند این جمله بگوید: “من به دلیل برنامه کاری خود احساس سراسیمگی نیز کرده ام و احساس می کنم از سختی کار من قدردانی نمی کنید.”

احساسات شریک زندگی خود را تصدیق کنید. تصدیق اینکه همسرتان را شنیده اید و می فهمید احساس او راهی خوب برای پیشبرد است. از دفاع بپرهیزید زیرا این فقط منجر به مشاجره و تعمیق کینه می شود. در عوض ، به شریک زندگی خود اطلاع دهید که شما می شنوید و می فهمید. [13]

به عنوان مثال ، شما ممکن است چیزی مانند این بگویید ، “خوب ، من می شنوم که چه می گویی. من متوجه نشدم که شما چنین احساسی دارید. “

از حالت دفاعی برخوردار نشوید حتی اگر شریک زندگی شما با ادعای دفاعی به شما پاسخ دهد ، از جمله: “شما همیشه مرا ناراحت می کنید و هرگز قدر کار من را نمی دانید.” احساسات شریک زندگی خود را تصدیق کنید و ادامه دهید.

با شریک زندگی خود برنامه ریزی کنید. هنگامی که خود را ابراز کردید و احساسات یکدیگر را تأیید کرد ، شما و همسرتان باید طرحی را برای کاهش تعداد دفعات اختلاف نظر و مدت زمانی که برای بحث و گفتگو می گذرانید ، ارائه دهید. سعی کنید با شریک زندگی خود به توافق برسید تا هردوی شما احساس کنند نیازهای شما برآورده می شود. [14]
به عنوان مثال ، اگر شریک زندگی شما احساس عدم قدردانی کرده است ، پس می توانید قول دهید که بیشتر اوقات تلاش های او را تصدیق کنید. همچنین ممکن است این قانون را ایجاد کنید که تا زمانی که شریک زندگی خود را کمی از هم باز کند ، از شریک زندگی خود کاری نخواهید خواست. ممکن است همسرتان به شما قول دهد که با بعضی از کارهای خانه سازگارتر خواهد بود.

به قول های خود عمل کنید. هنگامی که شما و شریک زندگی خود طرحی برای حل مشکلات خود ارائه داده اید ، مطمئن شوید که به قول های خود عمل کرده اید. در غیر این صورت ، ممکن است در همان مکان قبلی قرار بگیرید. [15]
به عنوان مثال ، اگر قول داده اید هر شب پس از شام زباله ها را بیرون بیاورید ، اطمینان حاصل کنید که این کار را انجام داده اید. در غیر این صورت ، شریک زندگی شما ممکن است احساس ناراحتی کند و همچنین از قول های خود شروع کند به شکست.

آماده تکرار این مراحل باشید. برای کارکرد روابط ، هر یک از شرکا باید مرتباً روی رابطه کار کنند. ارتباطات مولد ، ابراز وجود ، گشودگی ، اعتمادپذیرانه و محترمانه و استفاده از مهارت های حل مسئله می تواند در حل مسائل ارتباطی کمک کند. یک رابطه همیشه کاری در حال پیشرفت است و چالش های جدیدی پیش خواهد آمد. برای حفظ یک رابطه سالم و حمایتی با شریک زندگی خود کار کنید.

یک شب قرار را شروع کنید. هفته ای یک شب یا حداقل هر ماه یک بار به عنوان یک شب ملاقات برای خود و همسرتان اختصاص دهید. برای شام بیرون بروید ، فیلم ببینید ، پیاده روی یا دوچرخه سواری کنید یا هر کاری را دوست دارید با هم انجام دهید انجام دهید. داشتن شب های ملاقات منظم به بهبود سطح صمیمیت شما کمک می کند و همچنین باعث سرگرمی همه چیز می شود. [16]

آخر هفته با هم بروید گذراندن تعطیلات آخر هفته گاه به گاه راهی عالی برای بهبود صمیمیت در یک رابطه است. سعی کنید سالانه دو آخر هفته را کنار بگذارید تا از روال عادی خود دور شوید و فقط کمی اوقات با کیفیت را در کنار هم بگذرانید. [17]
برای دور شدن نیازی به دور رفتن نیست. سعی کنید چند شب به یک شهر نزدیک بروید. برای یک شام خوب بیرون بروید ، یک نمایش ببینید ، یا با هم از برخی از موزه ها بازدید کنید.

دست نگه دارید ، بغل کنید ، و ببوسید. تماس بدنی برای حفظ یک رابطه مثبت بسیار مهم است و همچنین می تواند به کاهش استرس کمک کند. رابطه جنسی یک روش عالی برای حفظ پیوند جسمی است ، اما تماس بدنی غیر عادی می تواند مزایایی را نیز به همراه داشته باشد.[18]
به عنوان مثال ، می توانید هنگام تماشای فیلم دست همسرتان را بگیرید ، قبل از عزیمت به محل کار بوسه به همسرتان ببوسید یا قبل از خواب هر شب همسرتان را در آغوش بگیرید.

به همدیگر فضا بدهید. داشتن زمان جدا از این روش خوبی برای تازه و سالم نگه داشتن یک رابطه است. اطمینان حاصل کنید که دوستی و سایر علایق خود را حفظ می کنید تا زیاد به شریک زندگی خود اعتماد نکنید. مهم این است که زندگی شخصی خود و همچنین شریک زندگی خود را داشته باشید. هر هفته مدتی را اختصاص دهید تا به علایق خود بپردازید و با دوستان خود وقت بگذارید.[19]
به عنوان مثال ، شما ممکن است هفته ای یک بار شبانه شبانه دخترانه یا پسرانه داشته باشید ، خودتان در یک کلاس شرکت کنید یا به تنهایی به یک گروه علاقه ویژه بروید.

چیزهای جدید را با شریک زندگی خود امتحان کنید. برای ادامه رشد روابط ، اشتغال به یک سرگرمی جدید یا انجام کاری که برای هر دوی شما کاملاً جدید است راهی عالی برای تقویت پیوند شماست. کاری را انتخاب کنید که هر دو می خواهید انجام دهید ، اما هیچ یک از شما قبلاً آن را امتحان نکرده اید.[20]
به عنوان مثال ، شما می توانید با هم در یک کلاس آشپزی لذیذ شرکت کنید ، به یک باشگاه محلی پیاده روی بپیوندید ، یا سعی کنید زبان جدیدی را با هم یاد بگیرید.

زوج درمانی را در نظر بگیرید. اگر با وجود تمام تلاش خود هنوز نتوانید مشکلات روابط خود را برطرف کنید ، ممکن است بهترین گزینه زوج درمانی باشد. ممکن است گاهی ارتباطات آنقدر اجباری شود و کینه توزی آنقدر شدید باشد که نیاز به کمک حرفه ای باشد. یک درمانگر متخصص در مشاوره زوجین پیدا کنید تا بهترین کمک ممکن را برای شما و همسرتان داشته باشد.[21]

چگونه با مشکلات زندگی خود روبرو شویم

داشتن مشکلات در زندگی ممکن است احساس طاقت فرسایی کند و ممکن است آخرین کاری که می خواهید انجام دهید مواجه شدن با آنها است. خوشبختانه هرچند ، مقابله و کنار آمدن با مشکلات یک منطقه کاملاً مطالعه شده است و اقدامات شناختی ، عاطفی و رفتاری بسیاری وجود دارد که می تواند برای مواجهه موثر با مشکلات شما انجام شود.

مشکل را بپذیرید. دور ماندن از موضوعی که باعث ایجاد مشکل در شما می شود وسوسه انگیز است. با این حال ، اجتناب از مشکل به حل آن کمک نمی کند. در عوض ، بپذیرید که مشکل وجود دارد و در مورد آن چند سوال از خود بپرسید. عواقب این مشکل چیست؟ شامل چه کسانی می شود؟ [1]

اگر فکر نمی کنید مشکلی دارید ، اما همه به شما می گویند مشکلی وجود دارد ، سعی کنید ببینید آیا واقعیتی وجود دارد یا نه.
اگر در قبول مشکل خود مشکلی دارید ، ممکن است انکار کنید. به عنوان مثال ، اگر نمی خواهید یکی از اعضای نزدیک خانواده درگیر مواد مخدر باشد ، ممکن است بهانه های دیگری برای رفتار او بیاورید.

در حالی که انکار می تواند با محافظت از سلامت روان شما در برخی مواقع مفید باشد ، اما در موارد دیگر می تواند شما را از مقابله با این مشکل دور کند.[2]
در حقیقت ، اجتناب اغلب مشکل را بیشتر می کند و هیچ تسکین پایدار را ایجاد نمی کند. اجتناب از مشکل شما همچنان یک چرخه استرس برای شما ایجاد می کند زیرا همیشه در پشت ذهن شما سنگینی می کند.
گفته شد ، گاهی اوقات کمی فرار می تواند سالم باشد. اگر احساس می کنید بیش از حد دچار فشار و استرس شده اید ، کمی استراحت کنید! یک برنامه تلویزیونی تماشا کنید یا یک کتاب بخوانید ، یا به سرگرمی دیگری بپردازید که از آن لذت می برید. شما حتی می توانید فقط منطقه خود را تنظیم کنید و اجازه دهید ذهن شما سرگردان شود! [3]

از فاجعه سازی جلوگیری کنید. فاجعه سازی به معنای داشتن افکار غیر منطقی است ، مانند اغراق در مسئله خود با بیرون کشیدن از تناسب آن. به عنوان مثال ، ممکن است فکر کنید که چون در یک کلاس شکست خورده اید ، به این معنی است که هرگز کار خوبی پیدا نخواهید کرد. فاجعه سازی همچنین می تواند به معنای درگیر شدن در همه فکرها یا عدم تفکر باشد (به عنوان مثال ، من می خواهم این مشکل را حل کنم یا زندگی من تمام شده است). [4]
با آگاهی از زمانی که این کار را انجام می دهید ، می توانید از بروز فاجعه جلوگیری کنید. این امر مستلزم این است که شما افکار خود را کنترل کرده و سعی کنید صحت و سقم آنها را بررسی کنید.
شما می توانید افکار خود را با یادآوری در مورد آنها و با پرسیدن اینکه آیا شخص دیگری این فکر را داشت ، نظارت کنید ، آیا فکر می کنید که آنها دقیق هستند؟

به اصل مسئله فکر کنید. اولین بار کی متوجه این مشکل شدید؟ بعضی اوقات ممکن است چیزی را متوجه نشوید تا اینکه مدت طولانی است که اتفاق می افتد. این مسئله به ویژه اگر مشکل شما درگیر افراد دیگری باشد (مثلاً خواهرتان ممکن است مدتها قبل با توجه به مواد مخدر درگیر شده باشد) درست باشد.
اگر فکر می کنید می دانید مشکل از چه زمانی شروع شده است ، به حوادثی که در آن زمان اتفاق افتاده اند فکر کنید. علت اصلی ممکن است به آن مربوط باشد. به عنوان مثال ، اگر نمرات شما بعد از اینکه پدرتان دور شد ، در مدرسه شروع به لغزش کرد ، شاید برای تنظیم این تغییر مشکل دارید.

همه چیز را در منظر قرار دهید. به احتمال زیاد ، مشکل شما پایان جهان نیست: با وجود آن هنوز هم می توانید ادامه دهید. هر مشکلی یا یک راه حل دارد یا می توان به شکلی دیگر به آن نگاه کرد که نشان می دهد اصلاً چنین مشکلی نیست. [5]
به عنوان مثال ، ممکن است مشکل شما این باشد که نتوانید به موقع خود را به مدرسه برسانید. با تغییر چند عادت یا تنظیمات مختلف حمل و نقل ، می توان این مورد را تغییر داد.
بعضی از موارد را نمی توان تغییر داد ، مانند معلولیت دائمی یا مرگ یکی از عزیزان ، اما شما می توانید یاد بگیرید که با آن زندگی کنید و در پی آن رشد کنید. همچنین به خاطر داشته باشید که مردم معمولاً فکر می کنند رویدادهای منفی باعث می شود که احساس بدتر و بدتری برای مدت طولانی تری نسبت به آنچه در واقعیت احساس می کنند ، داشته باشد.[6]
اینکه به خود بگویید این پایان دنیا نیست به این معنی نیست که مشکل شما واقعاً یک مشکل نیست یا بی اهمیت است. این فقط به شما کمک می کند تا مشکلات خود را غیرقابل حل نکنید.

چالش را در آغوش بگیرید. مشکل شما را می توان به عنوان یک چیز منفی یا چیزی که در آن شما فرصتی برای مناسبت گرفتن دارید تصور کنید. [7] به عنوان مثال ، اگر کلاس نامطلوبی هستید ، می توانید این مسئله را به عنوان یک مشکل اساسی مشاهده کرده و نسبت به آن افسرده شوید. یا می توانید از چالشی که ارائه می دهد استقبال کنید. شکست شما نشان می دهد که برای موفقیت باید بیشتر کار کنید یا استراتژی های جدید مطالعه و سازمانی را یاد بگیرید. شما می توانید از این مشکل به عنوان فرصتی برای یادگیری چنین مهارتهایی استفاده کنید.
کنار آمدن با مشکلات و حل آنها می تواند شما را با صلاحیت بیشتر کند و همچنین نسبت به دیگران که مشکلات خاص خود را دارند همدلی بیشتری داشته باشید.

مشکل خود را بنویسید مشکل خود را با قلم روی کاغذ بیاورید. این امر به شما کمک می کند تا مشکل ملموس تر به نظر برسد و باعث می شود هنگام نوشتن و خیره شدن به صورت ، سعی در حل آن داشته باشید. [8]
به عنوان مثال ، اگر مشکل شما این است که پول کافی ندارید ، می توانید آن را یادداشت کنید. شما همچنین می توانید پیامدهای آن مشکل را یادداشت کنید تا هدف را به خانه برسانید و برای حل آن انگیزه ایجاد کنید. مفهوم نداشتن پول کافی این است که شما استرس دارید و نمی توانید از انواع چیزهایی که دوست دارید لذت ببرید.
اگر مشکل خصوصی نیست ، لیست را جایی قرار دهید که آن را مشاهده کنید تا فراموش نکنید که بر اساس آن عمل کنید. به عنوان مثال ، ممکن است آن را روی یخچال خود قرار دهید.

در مورد مشکل صحبت کنید تمام جزئیات مربوط به مشکل خود را با شخصی که به او اعتماد دارید با اطلاعات در میان بگذارید ، مانند دوست ، عضو خانواده ، معلم یا والدین. حداقل می تواند به کاهش استرس کمک کند.[9]. علاوه بر این ، ممکن است او یا او بتواند توصیه هایی به شما ارائه دهد که قبلاً به آن فکر نکرده اید.
اگر قصد دارید با شخص دیگری صحبت کنید که همان مشکل را دارد ، باید با درایت رفتار کنید. به او بگویید که شما فقط می خواهید یاد بگیرید تا بتوانید آن را نیز حل کنید.

احساسات خود را در آغوش بگیرید. احساسات شما می تواند به عنوان راهنمایی عمل کند که به شما اطلاع می دهد که چگونه حل مسئله شما پیش می رود. احساسات مهم هستند ، حتی احساسات منفی. به عنوان مثال ، اگر خیلی احساس ناامیدی یا عصبانیت می کنید ، نه اینکه بخواهید این احساسات را زیر فرش بکشید ، آنها را تصدیق کنید و علت آنها را ارزیابی کنید. با یافتن منبع ، ممکن است راه حل هایی برای مشکل خود پیدا کنید. [10]
احساس ناراحتی ، عصبانیت ، نگرانی مشکلی ندارد تا زمانی که بدانید ناراحت ، عصبانی یا نگران به حل مشکل کمک نمی کند. برای حل مشکل باید اقدامی انجام دهید. هنوز هم ، این احساسات می تواند به شما کمک کند تا متوجه شوید که مشکلی دارید و همچنین منبع آن را نشان می دهد.
برخی از راه های ایجاد آرامش در هنگام ناراحتی عبارتند از: تمرکز بر تنفس ، شمردن تا 10 (یا در صورت نیاز) یا بالاتر ، به آرامی با خود صحبت کنید (به خود بگویید “خوب خواهد شد” یا “راحت باشید . “).[11] سعی کنید به پیاده روی یا دویدن بروید یا به موسیقی آرام بخش گوش دهید.

به مشاور مراجعه کنید اگر مشکل شما شامل سلامت روان یا رفاه شماست ، یا در هر یک از موارد تأثیرگذار است ، به دنبال یک متخصص بهداشت روان و رزرو قرار ملاقات باشید. این متخصصان می توانند به شما کمک کنند تا مشکلات خود را کنار بیاورید و آنها را حل کنید. [12]

در مورد مسئله تحقیق کنید بسیاری از مشکلات به قدری رایج هستند که می توانند جزئیات زیادی را به صورت آنلاین داشته باشند. تحقیقات شما می تواند شامل مجلات یا انجمن های گفتگو باشد. از نظر رفتاری ، مالی ، تحصیلی یا هر مسئله دیگری که دارید ممکن است به صورت آنلاین نوشته شده باشد.
درمورد صحبت با افرادی که مورد مشابهی را تجربه کرده اند یا در موضوع مرتبط با مشکل شما متخصص هستند.
به عنوان مثال ، اگر مشکل شما مربوط به دانشگاه است ، با معلم خود یا دانش آموز دیگری که قبلاً موضوع یا دوره ای را گذرانده اید که با آن مشکل دارید صحبت کنید.
درک چگونگی بروز مشکلات ممکن است به شما کمک کند تا بهتر با آنها روبرو شوید. تمرکز مجدد توجه شما برای حل مسئله ، به کاهش تمایلات عاطفی غیرمولد مانند احساس گناه و اضطراب کمک می کند ، که می تواند مهارت ها و توانایی های حل مسئله را متوقف کند.

به دنبال یک متخصص باشید. اگر مشکل شما شامل مواردی است که یک متخصص می تواند به آن کمک کند ، حتماً آن را جستجو کنید. به عنوان مثال ، اگر مشکل شما این است که خود را دارای اضافه وزن می دانید و می خواهید برخی از پوندها را کم کنید ، می توانید با کمک یک متخصص تغذیه یا مربی فیزیکی تلاش کنید.
اطمینان حاصل کنید که هنگامی که به دنبال مشاوره می گردید ، از یک متخصص مجاز در رشته خود برخوردار است ، که نشان می دهد آنها مهارت های لازم برای کمک به شما را در مورد مشکل خاص خود دارند.
افرادی هستند که ممکن است ادعا کنند متخصص هستند. اگر فاقد گواهینامه های صحیح باشند ، به احتمال زیاد چنین نیستند.